Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Κάποτε γνώρισα μια πέτρα που ΄θελε βράχος να γενεί...



Βλέπω τα ενημερωτικά προγράμματα των ανεξάρτητων τηλεοπτικών σταθμών, για τη φωτιά.


Θρήνος, οδυρμός, αγανάκτηση.


Όχι για το δάσος, αλλά για τις περιουσίες των αφεντικών τους και των συναδέλφων τους στα συγκροτήματα που έχτισαν οι πρώτοι, στα αποκαΐδια της προηγούμενης φωτιάς.


Λίγους μήνες πριν χιλιάδες άνθρωποι βλέπαμε τα σπίτια και τα γραφεία μας να γίνονται στάχτη στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να τα προστατεύσουμε.



Η "πέτρα θέλησε βράχος να γενεί" και ο Καραμανλής Σαρκοζί.



Σε εντεταλμένη υπηρεσία οι δημοσιογράφοι, λοιδορούσαν όποιον φώναζε να μαζέψουν τους κλέφτες από τους δρόμους και "αμπελοφιλοσοφούσαν" για τη νέα επανάσταση των "παιδιών".


Την Κυριακή στο κανάλι των μεγαλοεργολάβων παρουσιαστές, σχολιαστές και ειδικοί αποζητούσαν το στρατό και την αστυνομία, για να σβήσει τη φωτιά!

Τώρα δεν υπάρχουν "νοικοκυραίοι¨και "επαναστάτες";

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου